Amerikan caz standartlarına Avrupalı dokunuşu [ve bir eleştiri]

Önce bu albümü nasıl keşfettiğimi anlatayım. Genç tromboncu Burak Dursun'un 2021 başı yayınladığı ilk single çalışması "Alone Together"ı oldukça severek dinledikten sonra 90 yaşındaki bu caz klasiğinin trombonlu başka yorumları var mı diye merak edip baktım ama bulamadım. Bulamadım ama, çok güzel başka icralar buldum. Onlara girmiyim laf uzar ama bulduklarımdan biri benim şahsen çok sevdiğim İtalyan caz büyüğü Enrico Pieranunzi'nin geçen sene gitar efsanesi Philip Catherine, kontrbasçı Hein Van de Geyn ve davulcu Joe LeBarbera ile kaydettiği Amerikan caz klasikleri albümü "Alone Together" oldu, [misafir trompetçi Eric Vloeimans'ı da unutmayalım].

Ve bir anda ben bu albümü geçen sene nasıl kaçırdım derken buldum kendimi.

Bu dört [beş] önemli ismin caz klasiklerini kaydetmesi tam da başlıkta yazdığım gibi Amerikan klasiklerine Avrupalı dokunuşu olmuş ama bu dokunuş yine de Kuzeyli tarzı değil New York'a yakın post bop bir dokunuş olmuş. Avrupa'nın güneyinde caz klasiklerini Amerika'ya daha yakın çalmak gibi bir eğilim vardır. Fransızlar da mesela öyledir, İtalyanlar da.

Albümde herkesin kesinlikle seveceği -aksine ihtimal vermiyorum, hele ki Catherine'in gitarını dinleyin- ünlü klasikler var; "Speak Low" ile başlayan şov "My Foolish Heart", "You've Changed", albüme adını veren "Alone Together, "Tenderley" gibi klasiklerle ziyafete dönüşüyor.

Bir de eleştirim var ama müziğe ve müzisyenlere değil. Albüm hakkında bilgi almak için Allmusic'ten Ken Dryden'in yorumuna baktım. Tamam, bu siteden albüm hakkında açıklayıcı bilgiler alıyoruz ama fazla Amerikalı bakış açısından mıdır nedir, kimi yorumlar da okuyanın dudağını büküyor resmen. Dryden; "Avrupalı caz müzisyenleri her zaman dünya çapında hak ettikleri kadar tanınmıyorlar. İtalyan piyanist Enrico Pieranunzi, Challenge için daha önce ve ayrıca Space Jazz Trio'nun lideri olarak, Phil Woods ve Lee Konitz gibi büyük saksafonlarla kayıt yaparak kendini çoktan kanıtladı", pardon ama Dryden bey, 35 yıllık caz yazarısın 'dünya çapında' ve 'hak ettikleri kadar tanınmıyorlar' ne demek allahaşkına, dünyanın çapı ABD ile mi sınırlı, biz Amerikalılar tanımıyoruz desene! Enrico Pieranunzi de, Philip Catherine de en az 40 yıldır oldukça ünlü müzisyenlerdir, "Konitz ve Woods ile kayıt yaparak kendini kanıtladı" cümlesi de sorunlu. Böyle bir müzisyeni niye biz Amerikalı müzisyenler üzerinden tarif edelim ki?

"Alone Together" 90 yıllık bir klasik ama ismin anlamına bakınca iki yıldır salgın yüzünden bizim içinde olduğumuz duruma daha fazla uyuyor belli ki. Bu arada, genç caz müzisyeni Burak Dursun'un trombon yorumunu mutlaka dinleyin öneririm. 2016 yılında Riga'da Avrupanın en iyi ikinci genç tromboncusu seçilen Dursun caz dünyamızın kendi enstrümanında en aranan isimlerinden. Şimdi ondan ful trombon bir albümü doğrusu cazseverler olarak merakla bekliyor ve ortaya harika bir iş çıkacağına inanıyorum.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 02 Ocak 2021, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN